دختران بی سرپرست

مادرم در یک موسسه خیریه که کارشون نگهداری و مواظبت از دختران بی سرپرست و بد سرپرست است کار میکند.حدود ۴۰ دختر در سنین مختلف.از ۳ ساله تا دانشجو.امروز خانه ما یکی از دخترانی که میخواهد ازدواج بکند با داماد و خانوادشون اومدن که در مورد مسائل زندگی تصمیم بگیرن یعنی در حقیقت راهنمایی بشن.از زمانی که من موسسه رو میشناسم تا حالا ۳،۴ تا از دخترا ازدواج کردن.در حقیقت امشب خانواده دختر مسئولین موسسه هستن.کارشون برای من قابل ستایشه.خودم هم در مواقعی که تونستم کمکشون کردم.مثلا در بازارچه قبل عید.که برای خودم هم خیلی خوب بود.چون یکی از شغلهای مورد علاقم فروشندگیه.من با ۲ نفر دیگه غرفه آجیل و شیرینی رو میگردوندیم.غرفه ما خیلی خوب فروش کرد.مخصوصا که بیشتر اجناس ما اهدایی بود.یعنی یک سری که از قبل میدونستیم مثل شیرینیهای یزدی و یک سری که بعد از فروش فهمیدیم مثل آجیل تبریز.

دختری که الان اینجاست یک شب دیگر هم با خانواده داماد مهمان ما بودن.یعنی گفتم در حقیقت مهمان فامیل دختر.من آنجا شادی دختر رو دیدم.آرایشی که برای پسر کرده بود و لاکی که به انگشتانش زده بود و شاید شیک ترین لباسش را که دختران دیگر در خانه میپوشند پوشیده بود.برایش به اندازه ۲ تا من (دوستانی که منو دیدن میفهمن یعنی چقدر)میوه پوست کند.خیلی لذت بردم از این احساس و یک نگرانی که باز هم باز گردد به خانه ای که جایش نبوده.اون شاید ازدواج رو مجالی برای محبت دیدن واقعی و فراموشی خاطرات بد خانه و محبت کردن به عشقش میبینه و وای از اون روزی که این ازدواج کابوس دیگری براش بشه.اون روز اگر تمام مددکاران و روانشناسان دنیا هم بیایند شاید دیگر نتوان روح زندگی رو به این دختر برگردوند.

پس من دعا میکنم در زندگیش آنقدر لحظه های خوب داشته باشد که خاطرات بدش کمرنگ شوند.
عشق واقعی را تجربه کند.در زندگی دو نفریشان کسی دخالت از نوع بد خواهی و حسادت نداشته باشد.به انچیزی که از زندگی خوب تصور میکرده برسد و ........ .

منبع :http://bifaiede.blogfa.com/post-45.aspx