در انجمن آلزایمر استرالیا چه می گذرد؟

گلن ریس، مدیر عامل  انجمن آلزایمر استرالیا: “دمانس و بیماری آلزایمر از تاریکی بیرون میاید.” در سه سال گذشته، انجمن آلزایمر استرالیا با فعالیت گسترده خود توانسته است حمایت و مراقبت را برای ۳۲۰،۰۰۰ استرالیا یی مبتلا به دمانس و آلزایمر و یک میلیون و دویست  مراقبت کننده خانوادگی بهبود بخشد. برای ایجاد تغییرات، ما با شعار "مبارزه با دمانس و بیماری آلزایمر" فعالیت خود را شروع کردیم.  در دوسال گذشته،  500 استرالیائی به مجلس رفته اند و ما توانسته ایم به دفعات از طریق ارسال پیامک  با میلیون ها استرالیائی در تماس باشیم.  ما با ارسال این پیام به نمایندگان مجلس که " اگر عزیزتان شما را نشناسد، چه خواهید کرد؟" ۵۰ نماینده حامی دمانس و آلزایمر را جذب نموده ایم. مقابله با دمانس و بیماری آلزایمر نجات استرالیا این حرکت موفقیت هایی به همراه داشته است. سال گذشته، دولت در طرح "زندگی طولانی تر" متعهد شد تا مشکل دمانس و آلزایمر را از طریق اعمال اصلاحات در راستای  زندگی بهتر طی ۵ سال با تخصیص بودجه ای بالغ بر ۲۷۰ میلیون دلار اجرا نماید. وزرای بهداشت استرالیا توافق کردند تا دمانس و آلزایمر را هم مانند بیماریهائی چون سرطان و قلب  در الویت بهداشت ملی قرار دهند.  باید گفت برای اولین بار در سیاستهای بهداشت ملی، حرکت هائی دیده می شود با تشخیص به موقع دمانس و بیماری آلزایمر و همچنین ارتقاء مراقبت در بیمارستان ها برای افراد مبتلا وضعیت بهتری ایجاد شود. در استرالیا نیز مانند کشور های دیگر، گزارش های بی شماری در مورد شرم از ابراز بیماری و تبعیض که افراد مبتلا تجربه میکنند، داده شده است. ما بر این باورهستیم، برای تغییر فرهنگ جامعه، باید افراد بیشتری را درگیر افراد مبتلا به دمانس و بیماری آلزایمر بنمایم. در راستای این باور ما دو مطلب منتشر کرده ایم: جامعه دوستدار دمانس و آلزایمر، راه پیش رو و نماد اختلال شناختی، ایجاد انجمن های آلزایمر  منجر به تعیین خط مشی هائی می شود تا جامعه ما افراد مبتلا به دمانس و آلزایمر را دوست داشته باشند. هم اکنون، در بخش های  بی شماری از جامعه استرالیا، کارهای فوق العاده یی انجام می گیرد و سعی براینست تا افراد مبتلا از جامعه طرد نشوند و به مین منظور، گروه های هم خوانی برای افراد مبتلا، کافه حافظه، گروه های پیاده روی و فعالیت های گوناگون دیگر تدارک دیده اند.  ما از برنامه های انگلستان و بلژیک  تبعیت کرده ایم. به نظر می اید که خیلی از انجمن ها در این راستا حرکت میکنند. جوامع دوستدار دمانس نیاز به سازمان های دوستدار دمانس و آلزایمر دارند مانند بانک ها، موسسات ملی، فروشگاه ها و بیمارستان ها که همه با آموزش کارکنان می توانند به این نهضت بپیوندند.  آنهایی که این آموزش ها را میبینند میتوانند از نمادی استفاده کنند، این نشانگر داشتن کارمندانی ست که می توانند به افراد مبتلا به دمانس و آلزایمرخدمات ارائه کنند.  این نماد حق انتخاب به فرد مبتلا می دهد. ما امیدواریم با ایجاد جامعه دمانس دوستدار دمانس و آلزایمر، نگرش منفی در مورد بیماری های مزمن کاسته شود.  افراد مبتلا به دمانس و آلزایمر  بهترین  انسانها و در جایگاه بالا قرار دارند و نباید با وضعییت شان آنها را قضاوت نمود. عاقلانه ست،  برنامه ریزی برای ترغیب  جامعه دوستدار دمانس و آلزایمر با همکاری افراد مبتلا صورت پذیرد.  ما از نزدیک با گروهی کار خواهیم کرد که در ان افراد مبتلا شرکت خواهند داشت. در آخر، ما تلاشهای زیادی کرده ایم تا دولت بودجه بیشتری را به تحقیقات تخصیص دهد.  افزایش کمی دیده می شود ولی نه به مقداری که ما درخواست داده بودیم.  انجمن آلزایمر ایران نیز با توجه به افزایش سالمندی در کشور و به تبع آن شیوع دمانس و بیماری آلزایمر و موفقیت این طرح در کشور استرالیا امیدوار است بتواند با کمک و مساعدت سازمان های دولتی و غیردولتی طرح مذکور را در کشور ایران راه اندازی نموده و از این طریق به پیشکسوتان و ولی نعمتان جامعه مبتلا به دمانس و آلزایمر که خود روزی از گردانندگان و بنیانگذاران جامعه کنونی بوده اند، دین خود را ادا نماید. «چشم انتظار همیاری و مشارکت شما در طرح مذکور می باشیم» منبع: خبرنامه انجمن آلزایمر جهانی مترجم: فرانه فرین، مسئول روابط بین الملل کلیدها: