مراقبین آلزایمر

مراقبین بیمار مبتلا به آلزایمر، قربانیان بزرگ
مراقبت کردن از یک فرد مبتلا به این بیماری بسیار سخت است تا جایی که شاید بتوان گفت مشکلات مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر از خود بیمار بیشتر و عذاب آورتر خواهد بود.
برای مراقبت بهتر از بیمار مبتلا در درجه اول باید مراقب از خود مواظبت کند و علائم فشارهای عصبی بر خود و بیمار را شناسایی کرده و راهکارهای برای تقلیل آنها پیدا کند. 

علامت های فشارهای روحی بر فرد مراقبت کننده از بیمار متبلا به آلزایمر به شرح زیرند: عدم پذیرش بیماری، خشم از فرد مبتلا و دیگران، دوری از جمع و کناره گیری و منزوی شدن، اضطراب از شرایط زندگی و آینده، افسردگی، خستگی دائمی و مفرط، بی خوابی، عکس العملهای احساسی و سریع، عدم تمرکز و مشکلات سلامتی.
در مراقبین و خانواده های بیماران مبتلا به آلزایمر شیوع افسردگی بین 35 تا 40 درصد بیشتر از بقیه است. گاهی مشکلاتی از قبیل از دست دادن شغل، از دست دادن جایگاه اجتماعی، ترک تحصیل فرزندان، از دست دادن بهداشت روانی هم در این خانواده ها دیده می شود.
در مواردی خانواده مجبور است شبانه روز از فرد مبتلا به آلزایمر نگهداری و مراقبت کند؛ چرا که بیمار با کوچکترین بی توجهی ممکن است به خود آسیب برساند یا از خانه خارج شده، گم شود و مواردی از این قبیل.
علاوه بر مشکلات اجتماعی و روحی، هزینه های کمرشکن نگهداری و مراقبت از این بیماران موجب ایجاد مشکلات بیشتری در خانواده می شود. هزینه هایی از قبیل تهیه دارو، تهیه لوازم پزشکی کمک کننده به بیمار(مثل واکر، پوشک بزرگسال، عصاو ...) ویزیت و چکاپ ماهانه و آزمایشات گوناگون از جمله این هزینه های تحمیل شده بر خانواده ی مراقبت کننده از فرد مبتلا به آلزایمر هستند.