دوران پیری، مرحلهای از زندگی تمام افراد است. هر چه افراد در این خصوص دیدگاه وسیعتری داشته باشند تجربه دلپذیرتری را به کولهبار تجارب زندگی خود میافزایند. نمیتوان این واقعیت را نادیده گرفت که سالمندی در نظر برخی افراد دورهای سیاه نامیده میشود که از رسیدن به آن مرحله هراس و انزجار دارند، در حالی که میتوان این دیدگاه تاریک را تغییر داد و با فرهنگسازی مناسب، فصل پیری را دلپذیرتر از آنچه در باور عموم شکل گرفته، ساخت. آرامش جسم و روح افرادی که به مرحله پیری میرسند، روزگاری جوان بودهاند و دلنگرانیشان برای فرزندان و اطرافیان آنها را مجاب میکرد تا لحظهای دست از مراقبت برندارند و تمام جوانب را تحت نظر قرار دهند که مشکلی هرچند کوچک اطرافیانشان را تهدید نکند. نیکو است که به پاس آن همه دقت و مراقبت، حال که به دوره سالمندی پا نهادهاند، برنامهریزی مدونی برایشان در نظر گرفت تا روزگاری که گامهایشان دیگر توان و چابکی گذشته را ندارد، بهتر از آنچه تصورش را میکردند سپری شود تا شاید ذهن و روحشان به آرامش برسد.